Wiktor Steffen – profesor, hellenista, tłumacz – urodził się 27 września 1903 roku w Sząbruku w powiecie olsztyńskim. W 1924 roku złożył egzamin dojrzałości w Państwowym Zreformowanym Gimnazjum Klasycznym w Brodnicy nad Drwęcą. W tym samym roku wstąpił na Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Poznańskiego, gdzie studiował filologię klasyczną. Studia te ukończył dyplomem magisterskim w 1927 roku, a od 1 stycznia 1928 roku został starszym asystentem przy Katedrze Filologii Klasycznej. Stopień doktora uzyskał Wiktor Steffen w 1931 roku na podstawie pracy nagrodzonej srebrnym medalem macierzystej uczelni. Jego habilitacja została zatwierdzona w 1936 roku. Po wojnie powrócił do Uniwersytetu Poznańskiego, gdzie w 1945 uzyskał docenturę etatową, którą piastował do 1949 roku, pełniąc jednocześnie obowiązki kontraktowego profesora hellenistyki w Uniwersytecie Wrocławskim. W 1958 roku uzyskał tytuł profesora w Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, w latach 1961-1961 pełnił tę funkcje w katedrze filologii klasycznej w Lipsku.
Głównym polem badań prof. Steffena był dramat satyrowy, czego owocem jest edycja Satyrographorum Graecorum reliquiae zawierająca krytyczne wydanie wszystkich znanych podówczas utworów i fragmentów dramatu satyrowego. Oprócz wydania dał prof. Steffen cenny indeks – słownik języka satyrografów. Obok dramatu satyrowego zainteresowania badawcze prof. Steffena obejmują również pozostałe gatunki dramatyczne. W 1958 publikuje on Studia Aeschyla, poświęcone głównie twórczości Ajschylosa znanej jedynie z fragmentów. Należy tu też wspomnieć o badaniach nad liryką grecką, mimami Herondasa, a również tekstem Dyskolosa Menandra. Wieloletnim pracom badawczo-edytorskim towarzyszyła również działalność przekładowa, której efektem są trzy tomiki serii Biblioteki Narodowej.
Profesor Wiktor Steffen podczas swojej wieloletniej kariery naukowej pełnił ważne funkcje oraz otrzymał wiele cennych odznaczeń. Otrzymał Krzyż Walecznych za chwalebny udział w obronie Warszawy, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Był członkiem zwyczajnym Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, członkiem zarządu w Kole Wrocławskim Polskiego Towarzystwa Filologicznego, delegatem Ministra Oświaty, redaktorem pars Graeca w czasopiśmie „Eos”, członek Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej przy Polskiej Akademii Nauk oraz kierownikiem katedry filologii klasycznej W Lipsku
Wiktor Stefen zmarł 29 kwietnia 1997 w Poznaniu.
Wybrana bibliografia
1. Rozprawa doktorska: De Vergilio in Ioannis Cochanovii carminibus expresso
2. Satyrographorum Graecorum reliquiae, Poznań 1935
3. De somnio Herondae: Prace Komisji Filologicznej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. T XI z. 3, 1948 s. 65-82
4. De duobus Sapphus carminibus redivivis: Prace Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. Ser. A nr 21, 1948 s. 1-26
5. De duobus Alcaei carminibus novissimis: Prace Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. Ser. A nr 37, 1949 s. 1-29
6. Antologia liryki aleksandryjskiej. Wrocław 1951. (Bibl. Nar., Ser. II nr 64) ss. LXII+ 84
7. Hezjod. Prace i dnie, Wrocław 1952. (Bibl. Nar. Ser. II nr 71) ss. XXXVII + 45
8. Antologia Liryki greckiej, Wrocław 1955. (Bibl. Nar. Ser. II nr 92) s. CLIX + 214
9. Studia Aeschylea praecipue ad deperditarum fabularum fragmenta pertinentia, Archiwum Filologiczne I. Wrocław 1958 ss. 117
10. Sophokleous Ikhneutai (wydanie z komentarzem): Academia Scientiarum Polona. Collegium Studiis Classicis Promovendis. Warszawa 1960 s. 1-82
11. De Dyscoli Menandreae traditione litteraria: Eos LII 1952 s. 39-45
Źródła:
S. Dworacki, Profesor Wiktor Steffen, [w:] Antiquorum non immemores. Polskie Towarzystwo Filologiczne 1893-1993, Warszawa – Wrocław 1999.
Autor: Elżbieta Wesołowska
