Józef Dziech urodził się 1 marca 1891 roku w Mazańcowicach, w powiecie bielskim. Był filologiem klasycznym, hellenistą, latynistą. Świadectwo dojrzałości z odznaczeniem uzyskał 4 lipca 1910 roku, następnie studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego filologię klasyczną (1910-1914), a następnie prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie (1918-1921) i Uniwersytecie Jagiellońskim (1922/23). 12 czerwca 1920 roku został doktorem filozofii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. 1 sierpnia 1921 został starszym asystentem przy Seminarium Filologii Klasycznej Uniwersytetu Poznańskiego. Po przeprowadzonej w roku 1925 habilitacji objął katedrę latynistki jako zastępca profesora, a od roku 1930 – profesor nadzwyczajny filologii klasycznej. W kwietniu 1945, wrócił po przerwie wojennej do pracy dydaktycznej i naukowej kierując katedrą latynistyki aż do ostatnich lat życia.
Pracę naukową rozpoczął w roku 1919 od publikacji z dziedziny patrystyki. W dalszych latach publikował artykuły naukowe dotyczące literatury rzymskiej różnych okresów, poetów polsko-łacińskich, a także – komparatystyki literackiej. Ostatnie lata życia poświęcił badaniom wiedzy starożytnych Greków o Indiach, których rezultaty ogłaszał w artykułach w Eos i referatach wygłaszanych na zebraniach poznańskiego koła Polskiego Towarzystwa Filologicznego oraz Walnym Zgromadzeniu PTF. Niezależnie od własnych publikacji, często dzielił się swą obszerną wiedzą z innymi, służąc im radą i pomocą.
W latach 1914-1918 pełnił służbę w Polskim Korpusie Posiłkowym, 1918-1921 w szóstej armii Wojska Polskiego, w stopniu kapitana. W 1917 roku został odznaczony Srebrnym Medalem Waleczności, a w roku 1930 Krzyżem Niepodległości. Z kolei w latach 1938 i 1939 Brązowym i Srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę. W listopadzie 1939 roku został wysiedlony do Częstocic w powiecie opatowskim, gdzie zarabiał na życie jako robotnik rolny, jednocześnie pracując w tajnym nauczaniu. Po II wojnie światowej otrzymał Medal Zwycięstwa i Wolności (w roku 1945) oraz Medal Dziesięciolecia Polski Ludowej w roku 1955.
Zmarł 28 grudnia 1957 roku w Poznaniu.
Wybrana bibliografia:
1) De Hieronymi laudationum funebrium colore rhetorico, Lwów 1919 (rozprawa doktorska)
2) De Hieronymi epitaphiorum exemplaribus, Lwów 1921;
3) De Gregorio Nazianzeno diatribae quae dicitur alumno – lucubratio prima de locis a diatriba oriundis, PTPN, Prace Komisji Filologicznej, Poznań 1925; (praca habilitacyjna)
4) Słowacki w pieśniach Nadsona – Ojciec zadżumionych a Beduin Nadsona, Poznań 1928;
Źródła:
J. Wikarjak, Józef Dziech (1891-1957) w: Eos. LI f.1, s.7-10;
Idem, Filologia Klasyczne w Uniwersytecie Poznańskim w okresie sześćdziesięciolecia 1919-1979, w: Symbolae Philologorum Posnaniensium V, s. 5-30.
Autor biogramu: Teodozja Wikarjak
