Witold Klinger – profesor, hellenista, etnolog, historyk, tłumacz – urodził się 6 października 1875 roku w Warowcach na Podolu rosyjskim. W 1895 roku ukończył gimnazjum klasyczne w Niemirowie. Następnie w roku 1897 zapisał się na Wydział Historyczno-Filologiczny w Kijowie, gdzie studiował filologię klasyczną. W roku 1901 zdał egzamin państwowy i otrzymał dyplom pierwszego stopnia oraz złoty medal za rozprawę konkursową pt. Baśń w historii Herodota (Skazocznyje motywy w istorii Herodota). Po dwóch latach dalszych studiów w charakterze stypendysty profesorskiego przy Katedrze Filologii Klasycznej w Kijowie zdał w jesieni 1903 roku egzamin magisterski, po czym w 1904 roku wysłany został na 5 semestrów do Monachium dla pogłębienia studiów w zakresie filologii klasycznej. W roku 1908 został docentem Uniwersytetu Kijowskiego i wkrótce potem także w Kijowskich Wyższych Kursach dla Kobiet. Uzyskawszy w rok 1911, na podstawie pracy pt. Zwierzę w zabobonie ludowym starożytnym i współczesnym (Żywotnoje w anticznom i sowremiennom sujewierii) stopień magistra nauk filologicznych, powołany został na katedrę filologii klasycznej na Kijowskich Wyższych Kursach dla Kobiet. Z początkiem 1915 roku objął prof. Klinger katedrę Filologii Klasycznej w Instytucie Historyczno-Filologicznym ks. Bezborodko w Nieżynie. Godność kierownika Katedry Filologii Klasycznej w Kijowie otrzymał w 1917 roku. W roku 1920 opuścił Kijów udając się Polski, gdzie objął Katedrę Filologii Klasycznej II w nowo założonym Uniwersytecie Poznańskim. Obok języków klasycznych wykładał także historię starożytną oraz etnologię.
W Poznaniu prof. Klinger nadał kierunek studiom hellenistycznym, stwarzając z biegiem czasu poważny ośrodek badań nad liryką grecką, której obok folkloru starożytnego poświęcał najwięcej uwagi. Jego zainteresowania badawcze obejmowały również inne dziedziny filologii klasycznej, o czym świadczą liczne rozprawy poświęcone zagadnieniom epiki, tragedii greckiej, poezji aleksandryjskiej, epigramatykom greckim okresu cesarstwa rzymskiego, historiografii greckiej i wreszcie poezji rzymskiej epoki republikańskiej i augustowskiej. W wyniku swojej działalności translatorskiej dał polskim czytelnikom przekłady m. in. Historii Ksenofonta, Listów cesarza Juliana oraz kilka traktatów medycznych Hippokratesa.
Witold Klinger zmarł 5 kwietnia 1962 roku w Poznaniu.
Wybrana bibliografia
- Obrzędowość ludowa Bożego Narodzenia, jej początek i znaczenie pierwotne, Poznań 1926.
- Ze studjów nad liryką grecką, Kraków 1928.
Źródła
Steffen, Pamięci Profesora Witolda Klingera, Meander XVII 1962, ss. 403-406.
Autor: Teodozja Wikarjak
