Mikołaj Szczerbański urodził się 16 grudnia 1882 r. we wsi Mikulińce, powiat Śniatyń, jako syn biednego rolnika Pawła. Po ukończeniu z odznaczeniem 6-letniej szkoły ludowej w Śniatyniu odbył studia gimnazjalne w Kołomyi w latach 1897-1904 z odznaczeniem. Na uniwersytecie lwowskim studiował w latach 1904-1909 filologię klasyczną u S. Witkowskiego i B. Kruczkiewicza, filozofię u K. Twardowskiego, archeologię klasyczną. Od roku 1907 aplikant, w latach 1908-1910 zastępca nauczyciela Państwowego Gimnazjum VI we Lwowie, 1910-1919 w filii Państwowego Gimnazjum IV we Lwowie, 1919-1922 w Gimnazjum Św. Marii Magdaleny w Poznaniu, 1922-1941 w Państwowym Gimnazjum im. J. Długosza we Lwowie. Egzamin nauczycielski zdał w Wiedniu pod przewodnictwem Bronisława Kruczkiewicza i Komisją złożoną z prof. S. Witkowskiego, E. Petzolda (dla j. niemieckiego) i Bronisława Gubrynowicza (dla polonistyki) w dniach 10-12 lutego 1915. W latach 1929/30 i 1934/40 był lektorem uniwersytetu we Lwowie dla łaciny i greki. W 1941-1944 miejscem jego pracy była polska szkoła handlowa, natomiast w 1944-1951 był starszym wykładowcą na uniwersytecie im. Franki. 31 maja 1946 r. zdał kandydaturę na podstawie dysertacji De participiorum apud Tacitam partibus przed komisją złożoną z prof. J. Kuryłowicza, R. Gansińca, prorektora R. N. Wołkowa.
27 stycznia 1939 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi. W 1919 r. brał udział jako ochotnik w obronie Lwowa. Dużo trudu poświęcił pracy doktorskiej pt. Indywiduum a masy według Tukydidesa, ale nie doprowadził jej do końca.
Dominującymi cechami charakteru była pracowitość – wszystkie egzaminy od młodości zdał z odznaczeniem – prawość i uczynność. Rzetelne zasługi oddał jako pedagog i ofiarny działacz organizacyjny Związku Towarzystwa Nauczycieli Szkół Średnich, którego był prezesem, i Zarządu Polskiego Towarzystwa Filologicznego. Także jako autor ograniczył się do odnowienia podręczników szkolnych, jak F. Terlikowskiego „Życia Greków i Rzymian” 1925, 1930, F. Próchnickiego „Ćwiczenia łacińskie dla kl. III i IV”, 1921, 1923, 1924, recenzja podręcznika Tadeusza Mariana Lewickiego „Wstępna nauka języka łacińskiego (Kwartalnik Klasyczny II 1928, s. 192-202).
Mimo choroby – w 1950 r. ucięto mu lewą nogę powyżej kolana – chodził o kulach na wykłady do swej śmierci w dniu 11 grudnia 1951.
Autor biogramu: Ryszard Gansiniec
