Urodzony 12 sierpnia 1932 roku w Przemyślu. Pobierał nauki w Wilnie, Zakopanem, Krakowie, tu zdał maturę, a w 1951 roku podjął na Uniwersytecie Jagiellońskim studia historyczne, specjalizując się w historii starożytnej. Ukończył je w 1955 roku uzyskując tytuł magistra historii. W 1965 roku otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych, broniąc na Uniwersytecie Jagiellońskim dysertacji pt. Chronologia napływu pieniądza rzymskiego na ziemie Małopolski, promowanej przez profesora Józefa Wolskiego. W listopadzie 1971 roku habilitował się na podstawie rozprawy Obieg monetarny w Cesarstwie Rzymskim w latach 214/215–238 n.e. Od reform Karakalli do przywrócenia emisji antoniniana. W 1982 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk humanistycznych. W 1989 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego nauk humanistycznych.
Związany od 1969 roku z Uniwersytetem Śląskim w Katowicach, w którym od 1975 roku był kierownikiem Zakładu Historii Starożytnej i Średniowiecznej w Instytucie Historii. Jednocześnie pełnił w uczelni katowickiej wiele innych funkcji administracyjnych, m.in. będąc Prodziekanem (już nieistniejącego) Wydziału Humanistycznego oraz Dyrektorem Instytutu Historii.
Był członkiem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Archeologicznego i Numizmatycznego (w latach 1975–1987), wiceprzewodniczącym Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Historycznego (w latach 1988–1994), wiceprzewodniczącym Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej Polskiej Akademii Nauk (w latach 1993–1995), członkiem korespondentem Wydziału Historyczno-Filozoficznego Polskiej Akademii Umiejętności.
Aktywny na ogólnopolskiej i międzynarodowej arenie naukowej, czynnie uczestniczył również w kongresach i konferencjach naukowych w kraju i zagranicą, m.in. brał udział w Międzynarodowych Kongresach Numizmatycznych (Nowy Jork York 1973; Berno 1979,Londyn 1986, Bruksela 1991, Berlin 1997), Międzynarodowych Kongresach Archeologii Słowiańskiej (Warszawa 1965, Bratysława 1975), Międzynarodowej Konferencji Numizmatycznej (Supraśl 1994).
Wielokrotnie nagradzany i odznaczany za swój trud oraz osiągnięcia naukowe, został m.in. uhonorowany przez Francuskie Towarzystwo Numizmatyczne (Société française de Numismatique) Złotym Medalem (Jeton de vermeil) wręczonym w paryskim Cabinet de Medailles w 1989 roku.
Na szczególną uwagę zasługuje wkład Profesora Andrzeja Kunisza w kształcenie kadry naukowej. Jako promotor wykształcił wielu magistrów, a także pięciu doktorów (obecnie prof. zw. dr hab. Wiesław Kaczanowicz, dr hab. Tadeusz Aleksandrowicz, prof. UŚ oraz dr hab. Norbert Rogosz, a także dr Aleksander Drozdowski oraz dr Andrzej Trojnar). Stworzył i rozwinął na uczelni katowickiej środowisko badaczy zajmujących się historią antyczną oraz numizmatyką.
Profesor Andrzej Kunisz specjalizował się w historii ekonomicznej państwa rzymskiego i w powiązaniu z nią z powodzeniem rozwijał metodologię numizmatyczną. Podejmował badania nad dziejami mennictwa rzymskiego oraz cyrkulacją pieniądza monet w Cesarstwie Rzymskim. Interesowały go kwestie rzymskiego systemu monetarnego, a także napływu monet rzymskich na obszar dzisiejszych ziem polskich. Z tego obszernego zakresu powstały liczne opracowania: m.in. książki: Chronologia napływu pieniądza rzymskiego na ziemie Małopolski, Wrocław–Warszawa–Kraków 1969, ss. 176; Obieg monetarny w Cesarstwie Rzymskim w latach 214/215–238 n.e. Od reform Karakalli do przywrócenia emisji antoniniana, Katowice 1971, ss. 170; Katalog skarbów monet rzymskich odkrytych na ziemiach polskich, Warszawa 1973, ss. 152; Geneza ustroju monetarnego Cesarstwa Rzymskiego, Katowice 1975, ss. 120; Recherches sur la monnayage et la circulation monétaire sous le règne d’Auguste, Wrocław–Warszawa–Kraków 1976, ss. 164; Mennictwo w Cesarstwie Rzymskim w I w. n.e., Katowice 1978, ss. 159; Pieniądz zastępczy i jego rola w ekonomice państwa rzymskiego w początkach Cesarstwa (27 r. p.n.e. – 68 r. n.e.), Katowice 1984, ss. 144; Znaleziska monet rzymskich z Małopolski, Wrocław–Warszawa–Kraków 1985, s. 290; Le trésor d’antoniniens et de folles des „principia” de la légion de Novae (Bulgarie), Warszawa 1987, ss. 153; Obieg monetarny na obszarach Mezji i Tracji w I i II wieku n.e., Katowice 1992, ss. 183; L’insurrection de Clodius Macer en Afrique du Nord en 68 de notre ère, Wrocław–Warszawa–Kraków 1994, ss. 168; Wojny a pieniądz. Z badań nad obiegiem srebrnej monety na wschodnim pograniczu Imperium Rzymskiego w epoce Sewerów (193–235), Katowice 1998, ss. 155. Dorobek Profesora jest wybitny, znany i nadal aktualny. Opublikował ponad 150 opracowań autorskich oraz osiem prac pod swoją redakcją. Zainicjował w Katowicach wydawanie serii Rzym antyczny. Polityka i pieniądz.
Zmarł 25 listopada 1998 roku, miejscem spoczynku jest Centralny Cmentarz Komunalny przy ul. Murckowskiej w Katowicach (sektor 5, numer rzędu 5, numer grobu 5).
Napisano o Profesorze: „Jeden z najwybitniejszych po II wojnie światowej polskich badaczy starożytnego Rzymu” (W. Kaczanowicz, Profesor Andrzej Kunisz jako numizmatyk, Notae Numismaticae. Zapiski Numizmatyczne 2004, 5). A także: „[…] intelektualny wkład Profesora Kunisza w rozwój badań numizmatycznych [polegał na] zastosowaniu nowych metod badawczych i wzbogaceniu aparatu pojęciowego numizmatyki. Jego zasługą jest nie tylko liczba książek i innych publikacji, imponująca i świadcząca o niezmożonej pracowitości, lecz […] przede wszystkim oryginalny wkład do uprawianej przez Niego dyscypliny, efekt własnego wysiłku intelektualnego, dzięki któremu w badaniach nad numizmatyką antyczną, zwłaszcza rzymską doszło, również w naszym kraju, do zasadniczej zmiany metodologicznej. […] stał się rzeczywistym założycielem polskiej numizmatyki starożytnej” (M. Salamon, Andrzej Kunisz – założyciel katowickiej historii starożytnej, Gazeta Uniwersytecka Uniwersytetu Śląskiego, nr 1 (121) październik 2004).
Bibliografia prac A. Kunisza: A. Tokarska (oprac.), Bibliografia prac Profesora dr. hab. Andrzeja Kunisza, w: W. Kaczanowicz (red.), Studia z dziejów antyku. Pamięci Profesora Andrzeja Kunisza, Katowice 2004, s. 21–32. Więcej informacji o życiu Profesora i jego dziele naukowym (wybór): W. Kaczanowicz, Prof. dr hab. Andrzej Kunisz (12 VIII 1932 – 25 XI 1998), Eos 1998, 85; idem, Andrzej Kunisz – badacz dziejów Rzymu i rzymskiej numizmatyki, w: Sprawozdania z Posiedzeń Komisji Naukowych PAN w Krakowie 2000, 43; idem, Prof. dr hab. Andrzej Kunisz (1932–1998), w: W. Kaczanowicz (red.), Studia z dziejów antyku. Pamięci Profesora Andrzeja Kunisza, Katowice 2004; idem, Profesor Andrzej Kunisz jako numizmatyk, Notae Numismaticae. Zapiski Numizmatyczne 2004, 5; A. Krzyżanowska, S. Suchodolski, Odszedł Profesor Andrzej Kunisz (1932–1998), Wiadomości Numizmatyczne 1998, 42; M. Salamon, Andrzej Kunisz – założyciel katowickiej historii starożytnej, Gazeta Uniwersytecka Uniwersytetu Śląskiego, nr 1 (121) październik 2004; [A. Tokarska], Profesor Andrzej Kunisz (12.08.1932 – 25.11.1998). Wspomnienie, Gazeta Wyborcza. Gazeta w Katowicach 2003, nr 283 (4494), 5 grudnia; T. Aleksandrowicz, Profesor Andrzej Kunisz – założyciel pierwszego na Górnym Śląsku ośrodka badań nad antykiem, w: J. Malicki, J. Śliwiok, M. Skóra (red.), Śląscy uczeni. O tych co odeszli, cz. 4, Katowice 2007; idem, Le Professeur Andrzej Kunisz (1932–1998) – fondateur du premier centre d’études sur l’Antiquité à Katowice, Scripta Classica 2007, 4.
Autor biogramu: Agata Kluczek
