Kiedy w 2001 roku rozpoczynałem studia historyczne na ówczesnej Akademii Pedagogicznej w Krakowie zajęcia z historii starożytnej prowadził starszy, sympatyczny wykładowca, który w nasze – raczej puste – głowy próbował wlać nieco wiedzy z zakresu tak potrzebnej historykowi starożytnemu archeologii. Byłem jednym z ostatnich roczników, które miały ten przywilej. Dzięki temu mogłem poznać profesora Stefana Skowronka, jednego z najwybitniejszych polskich badaczy antyku, którego osiągnięcia z zakresu numizmatyki starożytnej zyskały uznanie międzynarodowe. To co zapamiętałem z ówczesnych kontaktów – i nie byłem w tym odczuciu odosobniony – to niezwykła życzliwość oraz skromność osoby, która bezsprzecznie miała prawo odczuwać dumę ze swoich osiągnięć. Miałem świadomość, że to postać najwyższego formatu. Kolejne lata nieprzerwanie utwierdzają mnie w tej opinii.
Profesor Stefan Skowronek urodził się w Przeworsku 16 stycznia 1928 roku. Jest absolwentem Uniwersytetu Jagiellońskiego gdzie w latach 1946 – 1953 studiował filologię klasyczną, historię oraz archeologię. Studia z zakresu archeologii uzupełnił na Uniwersytecie Warszawskim w latach 1958 – 1959. Pracę rozpoczął jako asystent w Katedrze Historii Starożytnej i Katedrze Filologii Klasycznej UJ (1950 – 1953). Równocześnie z pracą dydaktyczną w Katedrze Archeologii UJ zatrudniony był jako kustosz i kierownik działu numizmatycznego w Muzeum Narodowym w Krakowie (1951 – 1980). Od 1969 roku rozpoczął pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, z którą to uczelnią związany był aż do odejścia w stan spoczynku. Pełnił na niej funkcję kierownika Zakładu Historii i Kultury Antycznej, dwukrotnie prodziekana Wydziału Humanistycznego, dziekana Wydziały Humanistycznego, a także prorektora uczelni. W swojej pracy naukowej koncentrował się szczególnie na rejestracji i interpretacji znalezisk monet starożytnych, szczególnie zaś zabytków numizmatycznych jako źródeł poznania historycznego, ikonograficznego i epigraficznego oraz ich treści ideowych. Jest wybitnym specjalistą w zakresie badań nad numizmatyką aleksandryjską. Organizował wystawy prezentujące zbiory krakowskiego Muzeum Narodowego w placówkach muzealnych w Szwecji oraz Finlandii. Dzięki bliskiej współpracy z prof. Kazimierzem Michałowskim uczestniczył w pracach wykopaliskowych i opracowywał zabytki archeologiczne z wypraw Uniwersytetu Warszawskiego do Egiptu, Syrii i na Cypr. Brał udział w ekspedycji archeologicznej UJ do Bułgarii.
Namówienie Profesora na wywiad nie było rzeczą łatwą. Ale co ja mam ciekawego do powiedzenia; przecież nikogo nie będzie to interesować – brzmiały odpowiedzi na moje ponawiane prośby. Wreszcie dzięki pomocy jego ucznia, dr. hab. Jerzego Ciecieląga, udało się zaprosić naszego zacnego prelegenta do Sali Senackiej Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie, gdzie 26 marca 2015 roku spotkały się trzy pokolenia badaczy – jeden pytał, drugi odpowiadał, a trzeci rejestrował przebieg tej rozmowy. Ponieważ materiał zajmuje ponad dwie godziny, zdecydowałem się podzielić go na dwie części. Z pierwszej części możemy dowiedzieć się: dlaczego wywiad nie powinien być laudacją, co ma wspólnego Mleczka z Nilem oraz jak można było kupić indeks na najstarszy polski uniwersytet. W części drugiej Profesor opowiada jak smakowała kawa w domu Juliusza Osterwy, jak wyglądały wykopaliska z prof. Michałowskim oraz udziela cennych rad młodszym miłośnikom Klio.
