Lesław Morawiecki urodził się 2 stycznia 1949 roku w Bytomiu. Tam ukończył szkołę podstawową i średnią. Po zdaniu egzaminu maturalnego, przeniósł się w 1966 roku do Krakowa, gdzie rozpoczął studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zainteresowanie Lesława Morawieckiego antykiem znalazło wyraz nie tylko w wybranym kierunku studiów, ale również w równoległym uczęszczaniu na zajęcia z greki i łaciny w Instytucie Filologii Klasycznej UJ. Uczestnictwo w seminarium starożytnym prof. dr hab. Józefa Wolskiego zaowocowało napisaną pod jego kierunkiem pracą magisterską zatytułowaną Rozwój tyranii w Heraklei Pontyjskiej w latach 364–305 p.n.e., opublikowaną w wersji skróconej w formie artykułu w czasopiśmie Eos (1974: 153–169).
Krótko po ukończeniu studiów w 1971 roku Lesław Morawiecki pracował w Stowarzyszeniu Historyków Sztuki (Oddział w Niedzicy). Zatrudnienie to miało jednak charakter krótkiego epizodu i dość szybko powrócił do Krakowa, aby podjąć pracę w Gabinecie Numizmatycznym Muzeum Narodowego w Krakowie (był tam zatrudniony do 1985 roku). Okres ten odcisnął wyraźne piętno na zainteresowaniach i wybranej specjalizacji, jaką stała się dla niego uprawiana przez całą karierę naukową numizmatyka antyczna. Praca z monetami i medalionami z kolekcji Muzeum Narodowego była najlepszą praktyczną szkołą dla młodego numizmatyka i historyka starożytności. W 1979 roku Lesław Morawiecki obronił dysertację doktorską zatytułowaną Propaganda polityczna w mennictwie późnej republiki 44–43 r. p.n.e., napisaną pod kierunkiem prof. dr hab. Józefa Wolskiego. Praca ta ukazała się drukiem w wersji anglojęzycznej w 1983 roku i pozwoliła zaistnieć młodemu uczonemu w międzynarodowym obiegu.
1 maja 1986 roku Lesław Morawiecki został zatrudniony w Instytucie Historii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie (w 2001 roku WSP została przemianowana na Uniwersytet Rzeszowski), z którą uczelnią związał się na stałe i gdzie pracował do śmierci. Był twórcą Zakładu Historii Starożytnej na rzeszowskiej uczelni i organizatorem środowiska młodych starożytników, w praktyce studentów uczęszczających na jego seminarium. Od 1994 roku pracował również w Instytucie Historii Uniwersytetu Marie Curie-Skłodowskiej w Lublinie, gdzie kierował Zakładem Historii Starożytnej.
Tytuł doktora habilitowanego uzyskał na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1990 roku, przedkładając pracę Władza charyzmatyczna w Rzymie u schyłku republiki (lata 44–27) (Rzeszów 1989). Publikacja ta, pod wieloma względami nowatorska, odcisnęła silne piętno na obrazie późnej republiki rzymskiej prezentowanym i dyskutowanym w polskiej historiografii. W 1992 roku Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Rzeszowie przyznała Lesławowi Morawieckiemu tytuł profesora nadzwyczajnego (od 1 września 2001 profesora nadzwyczajnego UR). Pełnił on w rzeszowskiej uczelni rozliczne funkcje organizacyjne, m.in. dyrektora Instytutu Historii, dziekana Wydziału Socjologiczno-Historycznego i członka Senatu UR.
Zainteresowania badawcze Lesława Morawieckiego były zogniskowane przede wszystkim wokół historii politycznej późnej republiki i wczesnego cesarstwa, dziejów religii rzymskiej oraz numizmatyki antycznej. W tej ostatniej dziedzinie wyspecjalizował się w tzw. propagandowym oddziaływaniu monet. Różnorodnym aspektom historii Grecji i Rzymu poświęcił kilkadziesiąt artykułów naukowych. Był również autorem Historii mennictwa celtyckiego (książka ukazała się w serii Zarys mennictwa europejskiego, której był równocześnie redaktorem [Kraków 1986]), jak również katalogu republikańskich monet rzymskich ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie (Ancient coins. vol. 1: The Coins of the Roman Republic, Kraków 1982). W ostatnich latach życia pracował nad książką poświęconą osobie M. Iuniusa Brutusa i środowiska skupionego wokół tego polityka. Niestety, pracy tej nie zdołał ukończyć przed śmiercią. Zapowiedzią planowanej monografii była niewielka książeczka zatytułowana Legum ac libertatis auctor et vindex: Marek Juniusz Brutus i jego program polityczny (Poznań 2001). W ostatnim roku życia ukazał się zbiór jego artykułów pod zbiorczym tytułem Monete, poesia e politica. Alcune riflessioni su numismatica, ideologia e letteratura tardo repubblicana e Augustea (Viterbo 2004). Osobne miejsce w dorobku naukowym Lesława Morawieckiego należy przypisać jego zainteresowaniom pograniczem polsko-ukraińskim, co zaowocowało redakcją trzech tomów inskrypcji nagrobnych z terenu podkarpacia i województwa lwowskiego na terenie współczesnej Ukrainy: Inscriptiones funebres in confinio Poloniae et Ucrainae repertae (1999 i 2004).
Lesław Morawiecki był członkiem wielu stowarzyszeń i organizacji naukowych, m.in. Polskiego Towarzystwa Archeologicznego i Numizmatycznego, Polskiego Towarzystwa Numizmatycznego, Komisji Archeologicznej PAN w Krakowie, Komisji Filologii Klasycznej PAU w Krakowie, Komisji Badań nad Antykiem Chrześcijańskim w Lublinie. Od 1997 do 2000 przewodniczył Komisji Historii Starożytnej PTH. Wykształcił 4 doktorów, recenzował prace doktorskie i habilitacyjne, aktywnie promował zainteresowanie antykiem w Rzeszowie.
Lesław Morawiecki zmarł 29 października 2004 roku. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera XXXIII, rząd 7, miejsce 12).
Bibliografia:
• Balbuza K., Wspomnienie o profesorze Lesławie Morawieckim – polskim badaczu władzy charyzmatycznej, w: L. Mrozewicz, K. Balbuza (red.), Świat starożytny, jego polscy badacze i kult panującego, Poznań 2011: 33–46.
• Berdowski P., Lesław Morawiecki (1949–2004), Magazyn Numizmatyczny 32 (2004): 141–144.
• Berdowski P., Lesław Morawiecki (1949–2004), Palamedes 1 (2006): 7–9.
• Salamon M., Lesław Morawiecki (1949–2004), Wiadomości Numizmatyczne 49 (2005): 117–119.
• Salamon M., Historia starożytna i źródła numizmatyczne. Lesława Morawieckiego koncepcja badań nad mennictwem antycznym, Notae Numismaticae – Zapiski Numizmatyczne 6 (2011): 231–243.
Autor: Piotr Berdowski
