Michał Jezienicki urodził się 20 września 1859 roku w galicyjskiej miejscowości Smólno w powiecie brodzkim. W Brodach uczęszczał do realnego gimnazjum niemieckiego, gdzie też uzyskał maturę. W latach 1879-1884 studiował (z roczną przerwą na służbę wojskową) filologię klasyczną na Uniwersytecie Lwowskim, a jego mistrzami byli m. in. Zygmunt Węclewski i Ludwik Ćwikliński. W 1884 roku ukończył studia, uzyskując stopień doktora filozofii na podstawie rozprawy De Ioannis Vislicensis vita, ingenio, scriptis. Następnie pracował jako nauczyciel w II gimnazjum we Lwowie (do 1888 roku) oraz krótko w gimnazjum państwowym w Tarnopolu. W latach 1889-91 przebywał na uzupełniających studiach w Paryżu i w Berlinie, a po powrocie do kraju kontynuował pracę nauczyciela w szkołach średnich Lwowa. W 1895 r. habilitował się na Uniwersytecie Lwowskim; podstawą przeprowadzonej habilitacji stała się praca Quaestiones Lucretianae, opublikowana w pierwszym roczniku czasopisma lwowskich filologów „Eos” (1894, s. 31-58). Uzyskanie veniam legendi umożliwiło M. Jezienickiemu rozpoczęcie w roku 1897 wykładów (w charakterze docenta prywatnego) na Uniwersytecie Lwowskim. Dotyczyły one przede wszystkim interpretacji dzieł pisarzy greckich i rzymskich. W semestrze zimowym roku akademickiego 1901-1902 kierował proseminarium łacińskim (w zastępstwie za prof. Ćwiklińskiego). Jako docent ULw. odbył w 1903 roku podróż naukową do Włoch, Grecji i Turcji. Włączył się również aktywnie w prace Towarzystwa Filologicznego, na którego zebraniach przedstawił szereg odczytów. Szansa na objęcie przez uczonego katedry filologii klasycznej na Uniwersytecie Lwowskim, która pojawiła się na krótko w związku z wyjazdem L. Ćwiklińskiego do Wiednia w 1902 roku, nie została jednak urzeczywistniona, wobec oddania tejże katedry Stanisławowi Witkowskiemu. Ostatecznie w 1906 roku Michał Jezienicki przeniósł się na stałe do Stanisławowa, gdzie został dyrektorem I gimnazjum polskiego, a po przejściu na emeryturę w 1925 roku – gimnazjum żeńskiego im. Elizy Orzeszkowej. Zmarł w Stanisławowie w dniu 25 grudnia 1935 roku, tutaj też został pochowany. Jego grób dziś nie istnieje, gdyż w latach 70. XX w. radzieckie władze Iwano-Frankowska (d. Stanisławów) zadecydowały o zlikwidowaniu polskiego cmentarza. Dorobek naukowy Michała Jezienickiego liczy 28 pozycji bibliograficznych, w tym 10 recenzji. Publikował głównie prace poświęcone autorom klasycznym, w tym zwłaszcza Platonowi (np. Untersuchungen über die Abfassungszeit der Platonischen Dialoge…, Lemberg 1889), jak również opracowania dotyczące archeologii klasycznej (np. Najnowsze wykopaliska na Krecie ze szczególnem uwzględnieniem ruin pałacu Minosa w Knossos, Eos X, 1904, s. 1-36) oraz tak zwanych pisarzy polsko-łacińskich (m. in. Pawła z Krosna i Jana z Wiślicy). Wydał ponadto skróconą wersję Odysei Homera, przeznaczoną do użytku w gimnazjach polskich (1895).
Opracowano na podstawie: Kronika Uniwersytetu Lwowskiego I. (1894/95 – 1897/98), Lwów 1899, s. 221-223; W. Hahn (opr.), Kronika Uniwersytetu Lwowskiego II. (1898/9 – 1909/10), Lwów 1912, s. 592, W. Hahn, Śp. Dr. Michał Jezienicki 1859 † 1935, „Eos” 36, 1935, s. 477-480; Michał Jezienicki, „Przegląd Klasyczny” 1936, II 2, s. 151-155
Autor: Krzysztof Królczyk
