Mieczysława Sabina Ruxer (1891-1957). Specjalistka w zakresie sztuki antycznej, głównie zajmująca się problematyką dawnego rzemiosła artystycznego, w tym złotnictwa, gliptyki i koroplastyki. Jej dwutomowa publikacja „Historia naszyjnika greckiego” (t. 1: 1938; t. 2: 1972 [wydanie pośmiertne]) stanowi ważne osiągnięcie w dziedzinie badań nad starożytnym złotnictwem. W roku 1923 powierzono jej zorganizowanie katedry archeologii klasycznej w nowo utworzonym uniwersytecie w Poznaniu. W okresie międzywojennym odbyła szereg podróży naukowych, poznając większość kolekcji nie tylko europejskich, lecz także w Egipcie, Palestynie, w Turcji i na Cyprze. W czasie II wojny światowej przebywała w Krakowie, pracując w Muzeum Czartoryskich i w Muzeum Archeologicznym PAU. Podjęła wtedy trud skatalogowania krakowskich kolekcji terakot oraz obiektów złotnictwa i gliptyki (materiały te pozostały w maszynopisach). Niezależnie od tego brała czynny udział w tajnym nauczaniu uniwersyteckim i innych formach oporu. W 1945 roku, po zakończeniu wojny, M. Ruxer powróciła do pracy uniwersyteckiej w Poznaniu;. Tu jednak, w niesprzyjających warunkach politycznych, pozbawiono ją kierownictwa katedry i przeniesiono do katedry historii sztuki.
B i b l i o g r a f i a :
S. J. Gąsiorowski, Mieczysława Sabina Ruxer (1891-1957) i jej działalność naukowa, „Archeologia” t. 8, 1956 [1959], s. 499-506 (wraz ze spisem publikacji na s. 506-507).
K. Liman, Ruxer Mieczysława Sabina, [w:] Polski słownik biograficzny, t. 33, 1991-1992, s. 266-267.
Kubczak, Mieczysława S. Ruxer (1891-1957), [w:] Archeologia śródziemnomorska w Uniwersytecie Jagiellońskim 1897-1997. Materiały sympozjum naukowego. Kraków, 21-23 października 1997, Kraków 1998, s. 49-53.
Mieczysława Sabina Ruxer została pochowana na cmentarzu na Górczynie w Poznaniu (kwatera IVP, rząd 2, miejsce 43).
Autor biogramu: Joachim Śliwa
