Roman Petelenz-Łukasiewicz (1900-1949) – dr filozofii, absolwent archeologii, pisarz. Syn Karola, germanisty, nauczyciela gimnazjalnego, autora i współautora różnych publikacji, w tym podręczników dla gimnazjów galicyjskich, i Zofii z domu Łukasiewicz. Dzieciństwo spędził z rodzicami w Stryju i we Lwowie. Tu też uczęszczał do Prywatnego Gimnazjum im. A. Mickiewicza. We wrześniu 1914 po wybuchu wojny rodzina przeniosła się do Cylei (obecnie Celje w Słowenii), tam otrzymał świadectwo ukończenia klasy piątej. Po powrocie do Lwowa w roku 1915 kontynuował naukę i w roku 1918 zdał maturę. W tym samym roku 1918 wziął udział w obronie Lwowa, służył na odcinku „Sokół”, a od I 1919 jako bombardier w 2 baterii 6 Pułku Artylerii Polowej. Służbę tę opisał potem w tomiku Telefoniści baterii wydanym przez Państw. Wyd. Książek Szkolnych w ramach Biblioteki Szkoły Powszechnej (Lwów 1933). W czasie pełnienia służby zachorował na zakaźną śpiączkę, wyszedł z niej, lecz objawy neurologiczne pozostały na całe życie. W latach 1921-1923 uczęszczał na Wyższe Kursy Ziemiańskie we Lwowie, które ukończył zdawszy egzamin główny 17 12 1923.
Adoptowany przez bezdzietną owdowiałą ciotkę Jadwigę Kobuzowska, z domu Łukasiewicz, zgodnie z obowiązującym prawem w byłej Galicji przybrał do rodowego Petelenz jej panieńskie nazwisko. W roku akad. 1922/23 przez semestr był słuchaczem filozofii, a od 1926 studiował na tymże Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie archeologię klasyczną, zakończoną uzyskaniem stopnia doktora filozofii 28 listopada 1930 r. na podstawie rozprawy Dwanaście prac Heraklesa w młodszej rzeźbie greckiej. Promotorem był prof. Edmund Bulanda. Przez krótki czas był asystentem przy katedrze archeologii klasycznej Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, kierowanej przez prof. Edmunda Bulandę. Po odejściu z Uniwersytetu zamieszkał w majątku przybranej matki w Sulistrowej, pow. Krosno. W 1933 r. ożenił się z romanistką Marią Koczorowską, a ślub odbył się w Poznaniu. Zamieszkali w Sulistrowej. Mieli troje dzieci: Jacka ur. 1934, Jadwigę ur. 1935, Andrzeja ur. 1937. W tym czasie współpracował z amatorskimi teatrami ludowymi, pisał dla nich sztuki teatralne, drukował również wiersze i szkice w czasopismach, m. in. w „Pionie”, działał w Kasach Stefczyka i innych organizacjach społecznych. W roku 1937 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi („za zasługi na polu pracy społecznej”). Po wybuchu wojny wyjechał do Lwowa, a po wkroczeniu wojsk sowieckich został odcięty granicą od rodziny. We Lwowie mieszkał wraz z matką. W 1941 roku (gdy Lwów dostał się pod okupację niemiecką) przyjechał z nią do Sulistrowej; nasiliły się objawy dawnej choroby. Na początku września 1944 r. Sulistrowa znalazła się na pierwszej linii frontu. Dom został zburzony, posiadłość zniszczona. Coraz bardziej chory, przebywał potem przez parę miesięcy w Miejscu Piastowym, a następnie w Krośnie, głównie w szpitalu. We wrześniu 1945 r. wyjechał wraz z żoną i dziećmi do Leszna, gdzie nawiązał współpracę z czasopismami, pisał m. in. recenzje z wystaw leszczyńskich malarzy. Współpracował z organizującym się w Lesznie muzeum. Brał udział w przygotowaniu obchodów jubileuszu Leszna w roku 1947. Napisał m. in. tekst o Panoramie Bitwy na Psim Polu L. Rozpendowskiego i K. Stobieckiego i „Hymn Leszna”, do dziś wykonywany. Choroba uniemożliwiła mu dalsze prace. Nie mógł już sam jeść, ani wychodzić z mieszkania. Umarł 2 lutego 1949 r. Pochowany został na cmentarzu parafialnym przy ul. Kąkolewskiej.
Dokumentacja: Świadectwo dojrzałości (Wyższe Realne Gimnazjum Prywatne im. Adama Mickiewicza we Lwowie, Oddział Klasyczny), dat. 6.06.1918 r. oraz inne świadectwa szkolne z tego samego gimnazjum, a także K. k. Staats-Gymnasium in Cilii; karta identyczności wyd. przez Dowództwo 2 Baterii 5 Lwowskiego Pułku Artylerii Polowej (i inne związane z tym dokumenty); spis wykładów UJK we Lwowie (trymestr I r. akad. 1922/23); świadectwo egzaminu głównego Wyższych Kursów Ziemiańskich we Lwowie z 17.12.1923; książeczka legitymacyjna Wydz. Humanistycznego Uniw. Jana Kazimierza we Lwowie dat. 20.02.1926;. świadectwo przynależności do gminy Sulistrowa, dat. 28.04.1930; dyplom doktorski UJK (po łacinie), datowany 28.11.1930; dokument ślubu z 11.01.1933, Urząd Stanu Cywilnego w Poznaniu – miasto I; dyplom nadania Srebrnego Krzyża Zasługi przez Prezesa Rady Ministrów S. Składkowskiego, Warszawa 11.08.1937 oraz inne dokumenty, a także rękopisy – wszystkie w posiadaniu autora biogramu.
Autor biogramu: Jacek Petelenz-Łukasiewicz
