Joseph-Pierre-Louis David (1882-1955) Orientalista, historyk. Ksiądz katolicki. Wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego, profesor Uniwersytetu w Coimbrze (Portugalia). Urodził się 21 XI 1882 w Serre-Nerpol w pobliżu Grenoble. Studiował w Grenoble, Paryżu i Rzymie teologię, prawo, biblistykę, starożytne języki orientalne. Swą specjalność określał jako „Wschód starożytny i Egipt bizantyjski”. Miał za sobą także paromiesięczny pobyt studyjny w Egipcie. Zmobilizowany w czasie I wojny światowej walczył jako żołnierz, następnie kapelan wojskowy. W latach 1922-1939 przebywał w Krakowie jako członek francuskiej misji uniwersyteckiej, której celem było udzielenie pomocy w organizacji szkolnictwa wyższego w odrodzonej Polsce. Z racji swoich studiów i zainteresowań ks. David podjął na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego wykłady z zakresu historii starożytnych cywilizacji orientalnych, szczególną uwagę poświęcając cywilizacji egipskiej oraz językowi koptyjskiemu wraz z lekturą podstawowych tekstów. Prowadził również zajęcia z historii średniowiecznej literatury francuskiej oraz języka i literatury prowansalskiej. Ponadto wykłady z zakresu języka i literatury francuskiej prowadził także na Wydziale Teologicznym, natomiast w Krakowskim Seminarium Duchownym wprowadzał alumnów w arkana liturgiki. Niestety, wykłady poświęcone kulturom starożytnym, mimo iż David wkrótce zaczął posługiwać się językiem polskim, nie cieszyły się zbytnią popularnością; nie doszło też do nawiązania bliższej współpracy z katedrą archeologii klasycznej, którą kierowali wówczas profesorowie Piotr Bieńkowski, a następnie Stanisław Jan Gąsiorowski. W okresie krakowskim do najistotniejszych dokonań ks. Davida należały wnikliwe studia dotyczące średniowiecznych dziejów Polski i ówczesnych instytucji kościelnych; jego liczne rozprawy, kilka książek i publicystyka odgrywały znaczącą rolę w piśmiennictwie naukowym, również z tego względu, iż nie zamykały się jedynie w kręgu języka polskiego. Wybuch II wojny światowej zmusił Davida do wyjazdu z Polski. Znów został zmobilizowany i powierzono mu funkcję łącznika władz francuskich z polskim rządem emigracyjnym. Po upadku Francji zdołał przedostać się przez Madryt do Portugalii, gdzie nawiązał kontakt z Uniwersytetem w Coimbrze. Po zakończeniu wojny zamierzał powrócić do Krakowa, gdzie zostawił cały swój warsztat i dorobek naukowy. Jego usiłowania nie przyniosły jednak rezultatu. Pozostał więc w Coimbrze, gdzie znalazł znacznie lepsze warunki zarówno do nauczania jak i prowadzenia badań naukowych. Ks. David zmarł w Serre-Nerpol, w swej rodzinnej miejscowości i tam został pochowany.
B i b l i o g r a f i a :
Archiwum UJ, teczka osobowa, sygn. S II 619.
R. Limouzin-Lamothe, David Joseph-Pierre-Louis, Dictionnaire de biographie francaise , t. 10, 1965, szp. 368-369.
G. Dobrowolska, David Joseph, Encyklopedia Katolicka, t. III, 1979, szp. 1047.
P. Sczaniecki OSB, O życiu i pracach księdza Davida, „Znak” 28, 1976, szp. 1550-1562.
J. Śliwa, Ksiądz Joseph-Pierre-Louis David (1882-1955) i jego wykłady z historii cywilizacji Wschodu starożytnego na Uniwersytecie Jagiellońskim, „Nowy Filomata” 16:1, 2012, s. 139-148.
P o r t r e t : Ksiądz Joseph-Pierre-Louis David jako kanonik katedry prymasowskiej w Bradze, 1955 (zbiory prywatne).
Autor biogramu: Joachim Śliwa
